minne belevenissen, Sihanoukville

Maandag 2 mei taxi naar Sihanoukville. Net als ik begin te wennen aan Phnom Penh. Taxirit kost 4 uur. Sihanoukville is een badplaats met verschillende vrij ver uit elkaar liggende stranden. Hotelkamer rond het zwembad. Ziet er goed uit. Weer allemaal vriendelijke Cambodjaanse mensen en de meeste toeristen hebben het dan ook naar hun zin. Een kankerende, slecht Engels sprekende, Nederlandse toerist verpest het beeld. Hij eist op hoge toon een gesprek met de Dutch director. Er zijn sommige kamers uitgerust met paraplu's. En die van hem niet. In de omgeving van het hotel zijn een aantal goede restaurants, er is een strand in de buurt, maar voor het avondlijk vertier is toch een kwartier durende tuktukrit nodig. De chauffeur wil me ook graag weer ophalen en ik spreek af om 23.00 uur. De volgende dag verhaaltje en foto’s van Siem Reap op internet gezet in een naast het hotel gelegen internetshop. Kost toch nog veel tijd en ik besluit Phnom Penh de volgende dag te doen. ‘s Avonds andere chauffeur met een minder gammele tuktuk, maar ook iets duurder. Hij zal me ook weer om 23.00 uur ophalen. Woensdag weer met mijn spullen naar de internetshop gelopen en kom onderweg de chauffer van de vorige avond tegen. Hij vraagt me of hij me ergens heen kan brengen. Ik antwoord dat ik ongeveer 3 uur nodig heb op internet en dat ik daarna wat krantjes ga lezen. Ik weet nog niet wat ik daarna ga doen. Ik ben nog geen 5 minuten bezig of de chauffeur drentelt al voor de winkel langs, waar hij me kan zien zitten. Ongeveer elke 5 minuten komt hij even kijken of ik er nog zit. Ik heb weer een stalker. Als ik de foto’s voor internet aan het uitzoeken ben staat hij opeens achter me, bekijkt de foto’s en zegt 'Phnom Penh'. Nu heb ik er genoeg van en vertel hem dat ik niet meer van zijn diensten gebruik zal maken. Terug naar mijn eerste chauffeur met zijn krakkemikkige tuktuk. Als ik de foto’s aan het uploaden ben, breekt er een zware onweersbui uit. Ook begint het heel hard te regenen (geen paraplu tegen bestand) en crasht de computer. Bij de tweede poging krijg ik wel alle foto’s ge-upload, maar diverse pogingen om via webmail enkele mails te versturen mislukken doot het herhaaldelijk crashen van de computer. Het was maar ongeveer 200 meter terug naar mijn hotel, maar ik heb toch maar via de winkel een tuktuk besteld. Het regenseizoen lijkt nu echt te zijn begonnen. De laatste dag het dichtbijzijnde strand bezocht. Ook hier proberen ze je allerlei eetwaren en prullaria te verkopen. Voor een goed doel (Cambodjaanse kinderen) kon je je nagels laten knippen. Ik dacht, vooruit dan maar, dan ben ik daar ook meteen van af. In 2008 heb ik in Thailand ook mijn teennagels laten doen en hoefde er daarna een halfjaar niet meer naar om te kijken. Na de nagels gingen ze ook mijn oorharen doen. Dit voelde niet zo lekker, dus ik zei dat het schaartje een beetje bot was. Bleek het dat ze de haren epileerden. Komen nooit meer terug, zeiden ze. Als ze maar van mijn neusharen afblijven, dacht ik. Laatste avond in Sihanoukville, afscheid genomen. Morgen twee lange taxiritten en een vlucht naar Bankok. Uiteindelijke bestemming: Hua Hin.