Swaziland en St. Lucia
Door: pimenmoon
Blijf op de hoogte en volg Pim en Monica
16 Januari 2012 | Zuid-Afrika, Pretoria
Helaas moesten we afscheid nemen van de Rissington Inn en gingen we op pad naar het Marloth park, dit grenst ten zuiden aan het Kruger park. Daar verbleven we één nachtje in een lodge. Een groot stuk moesten we rijden over dirty roads (onverharde wegen, veel steenslag). Op de terugweg reden we via een iets andere weg, verkeerde afslag bij een driesprong. We wilden keren, maar opeens had de Tom Tom onze positie weer te pakken en vertelde ons door te rijden. We moesten over een smal en eng hoog bruggetje. Dit leek goed te gaan, maar helaas aan de andere kant van de brug zat een groot gat. Gelukkig kwamen we niet vast te zitten, maar wel een dubbele kras van vijftien centimeter.
Het koninkrijk Swaziland in, wat een feest. Eerst Zuid Afrika uit. Of we een laptop of Ipad bij ons hebben? Dat moet allemaal worden aangegeven. We hadden er drie. Alles, inclusief serienummers, op één formulier. Ook het chassisnummer van de auto. Dan met het formulier naar loket 2. Daar zit een ambtenaar naar een computer te kijken alsof hij hem voor het eerst ziet. Hij gaat vervolgens de gegevens van het formulier invoeren in de computer, waarbij hij elk cijfer en elke letter met moeite kan vinden op het toetsenbord. Als hij klaar is en wij ons formulier terughebben, rijden wij naar het huisje van de grenspost. Maar zo werkt dat niet, we moeten de auto terugrijden en parkeren bij een volgend gebouw. Daar moeten we onze paspoorten laten controleren en ook de formulieren van het vorige loket laten zien. De paspoorten worden weer doorgegeven aan een volgend loket en daar wordt van alles over de auto opgeschreven in een schrift en vervolgens weer ingevoerd in de computer. Dan krijgen we een bon met tweestempels, één voor de auto en één voor de paspoorten, en mogen we doorrijden tot de slagboom.. Daar zitten ongeveer negen man in de schaduw, één ervan neemt de bon aan en een volgende opent de slagboom. Waarschijnlijk twee leerlingen en twee senioren slagboomophalers, aangestuurd door de chef slagboomophalen, verder een leerling en een senior bon aanpakker en een chef bon aanpakken. Daarboven nog een algemeen manager slagboombeheer. Daarna komen we bij de grenspost van Swaziland. Weer in de rij met onze paspoorten. Het kost ons in totaal 45 minuten.
Swaziland is een mooi land met aardige mensen. Kinderen komen kijken als je foto’s neemt en willen zelf ook graag poseren. De koeien lopen er los rond, ook op de snelwegen. Deze wegen worden door de plaatselijke bevolking ook als wandelpad gebruikt, je moet er erg goed opletten. Het hotel ligt ook weer in een mooi natuurgebied en daar zien we voor de eerste keer zebra’s lopen. We moeten door hekken en over wildroosters rijden en komen op een mooie plek, onze bestemming Reilly’s Rock. Ze hebben voor ons een kamer geboekt waar prins Bernhard ook een aantal malen heeft gelogeerd. Mooi, maar helaas een beetje gedateerd. Op Monica’s vraag of prins Bernard er alleen sliep, antwoordde Missie, de vrouwelijke gérant: ‘nooit met zijn vriendinnen’.
Van Swaziland terug naar Zuid-Afrika gaat gelukkig sneller, maar ook daar weer meerdere loketten. We doen er nu slechts dertig minuten over om over de grens te komen. Op naar St. Lucia, een toeristisch plaatsje aan zee. De ‘wetlands’ van St. Lucia behoren tot het wereld erfgoed. In het plaatsje is het veilig om ’s avonds naar één van de restaurants te wandelen. Op sommige plaatsen is er alleen geen verlichting. We moeten uitkijken voor de hippo’s, die ’s avonds in het park komen grazen en er loopt ook een hyena rond.
De volgende ochtend een Zuid-Afrikaans DSK gevalletje. We moesten nog onze gereserveerde tickets ophalen voor een hippo en crocodile cruise en hadden een beetje haast. Ik (Pim) ging daarom direct na het ontbijt vast naar de kamer om mijn tanden te poetsen. De deur stond open, het kamermeisje was al bezig, dacht ik. Ik liep door het zit- en slaapgedeelte en kwam bij de badkamer aan. Het kamermeisje stond daar voor de spiegel met haar jurk tot op haar middel naar haar rug te kijken. Ze was net gestoken door een hippovlieg of een ander steekbeest, zei ze, de suidafrikaanse Dienstmaagt Sonder Kleere. Ze liep door naar de wc, ze kon geen kant meer op. Toen kwam Monica, De Struise Keverkamp. Gelukkig waren we op tijd voor de cruise.
De boottocht was prachtig, veel hippo’s gezien. Ook veel bijzondere vogels en één kleine krokodil. ’s Middags zijn we met de auto het wetlands park in geweest. Ook hier weer allerlei dieren op ons pad.
’s Avonds weer lopend naar een restaurant. Op de terugweg, op een onverlicht stuk weg, kwam er iemand op ons af om ons te waarschuwen. Vlakbij de ingang van onze lodge, aan de overkant van de weg stond een nijlpaard. Foto’s met de kleine camera lukten niet erg goed. Na het ophalen van de grotere camera was de hippo verdwenen.
Het koninkrijk Swaziland in, wat een feest. Eerst Zuid Afrika uit. Of we een laptop of Ipad bij ons hebben? Dat moet allemaal worden aangegeven. We hadden er drie. Alles, inclusief serienummers, op één formulier. Ook het chassisnummer van de auto. Dan met het formulier naar loket 2. Daar zit een ambtenaar naar een computer te kijken alsof hij hem voor het eerst ziet. Hij gaat vervolgens de gegevens van het formulier invoeren in de computer, waarbij hij elk cijfer en elke letter met moeite kan vinden op het toetsenbord. Als hij klaar is en wij ons formulier terughebben, rijden wij naar het huisje van de grenspost. Maar zo werkt dat niet, we moeten de auto terugrijden en parkeren bij een volgend gebouw. Daar moeten we onze paspoorten laten controleren en ook de formulieren van het vorige loket laten zien. De paspoorten worden weer doorgegeven aan een volgend loket en daar wordt van alles over de auto opgeschreven in een schrift en vervolgens weer ingevoerd in de computer. Dan krijgen we een bon met tweestempels, één voor de auto en één voor de paspoorten, en mogen we doorrijden tot de slagboom.. Daar zitten ongeveer negen man in de schaduw, één ervan neemt de bon aan en een volgende opent de slagboom. Waarschijnlijk twee leerlingen en twee senioren slagboomophalers, aangestuurd door de chef slagboomophalen, verder een leerling en een senior bon aanpakker en een chef bon aanpakken. Daarboven nog een algemeen manager slagboombeheer. Daarna komen we bij de grenspost van Swaziland. Weer in de rij met onze paspoorten. Het kost ons in totaal 45 minuten.
Swaziland is een mooi land met aardige mensen. Kinderen komen kijken als je foto’s neemt en willen zelf ook graag poseren. De koeien lopen er los rond, ook op de snelwegen. Deze wegen worden door de plaatselijke bevolking ook als wandelpad gebruikt, je moet er erg goed opletten. Het hotel ligt ook weer in een mooi natuurgebied en daar zien we voor de eerste keer zebra’s lopen. We moeten door hekken en over wildroosters rijden en komen op een mooie plek, onze bestemming Reilly’s Rock. Ze hebben voor ons een kamer geboekt waar prins Bernhard ook een aantal malen heeft gelogeerd. Mooi, maar helaas een beetje gedateerd. Op Monica’s vraag of prins Bernard er alleen sliep, antwoordde Missie, de vrouwelijke gérant: ‘nooit met zijn vriendinnen’.
Van Swaziland terug naar Zuid-Afrika gaat gelukkig sneller, maar ook daar weer meerdere loketten. We doen er nu slechts dertig minuten over om over de grens te komen. Op naar St. Lucia, een toeristisch plaatsje aan zee. De ‘wetlands’ van St. Lucia behoren tot het wereld erfgoed. In het plaatsje is het veilig om ’s avonds naar één van de restaurants te wandelen. Op sommige plaatsen is er alleen geen verlichting. We moeten uitkijken voor de hippo’s, die ’s avonds in het park komen grazen en er loopt ook een hyena rond.
De volgende ochtend een Zuid-Afrikaans DSK gevalletje. We moesten nog onze gereserveerde tickets ophalen voor een hippo en crocodile cruise en hadden een beetje haast. Ik (Pim) ging daarom direct na het ontbijt vast naar de kamer om mijn tanden te poetsen. De deur stond open, het kamermeisje was al bezig, dacht ik. Ik liep door het zit- en slaapgedeelte en kwam bij de badkamer aan. Het kamermeisje stond daar voor de spiegel met haar jurk tot op haar middel naar haar rug te kijken. Ze was net gestoken door een hippovlieg of een ander steekbeest, zei ze, de suidafrikaanse Dienstmaagt Sonder Kleere. Ze liep door naar de wc, ze kon geen kant meer op. Toen kwam Monica, De Struise Keverkamp. Gelukkig waren we op tijd voor de cruise.
De boottocht was prachtig, veel hippo’s gezien. Ook veel bijzondere vogels en één kleine krokodil. ’s Middags zijn we met de auto het wetlands park in geweest. Ook hier weer allerlei dieren op ons pad.
’s Avonds weer lopend naar een restaurant. Op de terugweg, op een onverlicht stuk weg, kwam er iemand op ons af om ons te waarschuwen. Vlakbij de ingang van onze lodge, aan de overkant van de weg stond een nijlpaard. Foto’s met de kleine camera lukten niet erg goed. Na het ophalen van de grotere camera was de hippo verdwenen.
-
16 Januari 2012 - 16:52
Tanad:
Hey globetrotters, aan de foto's te zien eindelijk eens mooi weer ! Prachtige natuur trouwens en het komt zo wel erg dichtbij.Veel plezier nog,
Ad&Tan -
16 Januari 2012 - 17:36
Remco & Jasmin:
Heel mooi allemaal en toch, een Nijlpaard op de oprit missen wij niet echt!
Vlakvark? Obelix zou 't wel (w)eten, maar misschien onderschatten we Pim nu.
Groetjes! -
18 Januari 2012 - 19:36
Alex & Lilian:
Wauw, geweldig! Erg mooie foto's ook van die nijlpaarden zo dichtbij :-) toch wel iets spectaculairder dan die van artis ;) geniet ervan! X -
19 Januari 2012 - 11:59
Kees& Gré:
Wat geweldig allemaal,ja jullie zie weer heel wat van afrika en wat een mooie foto's.
nog veel mooie dagen gewenst.
Groetjes Kees en Gré. -
19 Januari 2012 - 16:54
Tanja:
Dat ziet er goed uit, maar zon,n beest op mijn veranda....mmmmm minder.
Veel plezier en goede reis. gr. -
25 Januari 2012 - 11:52
0071:
Ach, weet je wat het met die Kaffers is? Eerst verdienden wij aan hun, nu verdienen zij aan ons; het koninkrijk der kikkeren is voorbij. Van onze bureaucratie hebben ze een ritueel gemaakt, onthaast, dat wel. En ze houden niet alleen meer van dieren om ze op te eten. Hoe ze heten interesseert ze niet erg: die zogenaamde Kingfisher is namelijk de Afrikaanse visarend. De echte Kingfisher is een ijsvogel. En ga maar niet met die leuke nijlpaarden in zee, dan kun je net zo goed met een krokodil gaan zwemmen. Ze sleuren je onder water en vreten je op!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
