Ubud, Blayu
Door: Monica (corrector Pim)
Blijf op de hoogte en volg Pim en Monica
10 Mei 2013 | Indonesië, Ubud
Onderweg te slechte verbindingen om foto's te versturen, daarom zo laat.
Zondag 28 april 2013 vertrekt ons vliegtuig om 11:15. Pim alvast gekleed voor Azië, Monica met 2 jassen over elkaar heen. In het vliegtuig staat de airco lekker te loeien. Margo pakt zich helemaal in, de airco voelt aan als een zuid-westerstorm. Piet verstopt zich kompleet onder een deken, Pim heeft nergens last van en slaapt met behulp van een pilletje wel twee uur.
Na een vlucht van 12,5 uur, 3,5 uur wachten op Singapore en nog eens 2,5 uur vliegen komen de meesten moe aan op Bali. We worden door het hotel met een busje opgehaald en komen na 20 uur reizen aan in Ubud, een gezellig kunstenaarsstadje.
De 2e avond komt er bij het hotel een dansgroep, die een oud verhaal uitbeeldt. Hier komen we er achter dat Emile Ratelband plagiaat heeft gepleegd. We luisteren 2 uur naar tsjakka-tsjakka-tsjakka en aan het eind van de voorstelling is één van de dansers niet meer uit de gloeinde kooltjes vandaan te krijgen. Het publiek wordt ook uitgenodigd door de kooltjes te komen lopen.
Pim eet vanaf de eerste maaltijd alleen nog rijst of mie en vraagt om extra spicy. De serveerster geeft hem steeds meer pepertjes. Die worden grif over de maaltijd gestrooid, totdat hij een keer (te?) veel in een kommetje soep gooit. De serveerster ziet dat hij nu toch wel wat moeite heeft met eten en staat achter z'n rug naar ons te lachen. De gewenning gaat echter snel en twee bakjes vol met pepertjes is geen enkel probleem meer.
De eerste dag bekijken we voornamelijk Ubud en de tweede dag worden we verrast door een ongeplande chauffeur, die ons naar een fietstocht wil brengen. Na vele telefoontjes (tijdens zijn peperdieet) lukt het Pim hem te bewegen maar weer te vertrekken. We bezoeken Goa Gajah, een plaats met vele tempels, waarvan één heel oude in een grot. Vandaar lopen we naar Yeh Pulu, een rotsreliëf van 27 meter lang en 2 meter hoog. We lopen niet helemaal goed, maar maken daardoor wel een heel bijzondere wandeling door een woonwijkje. Het lijkt net of deze woonwijk gebouwd is op en rondom een oude tempel. Yeh Pulu ligt midden in de rijstvelden. Een gids meldt zich om ons te begeleiden bij de wandeling die bestaat uit een kaarsrecht pad naar het rotsreliëf. Piet weet deze gids op een aardige manier te weigeren.
Op 2 mei worden we opgehaald door een busje met chauffeur en een Nederlands sprekende gids. We bezoeken de kunstenaarsdorpen met houtsnijders en zilversmeden en bezoeken weer een tempel, allen verplicht gekleed in sarong. Daarna gaan we een traditioneel huis bekijken waarin de familie nog steeds woont. We zien nu dat elk huis op een tempel lijkt. Inmiddels zijn we toe aan koffie en dat wordt een hele speciale Luwak koffie. De bonen worden gegeten door de civetkat en de bonen uit de uitgepoepte drollen worden weer schoongemaakt. Heerlijke koffie!
Na nog een tempel te hebben bezocht gaan we eten in de bergen met een prachtig uitzicht op de rijstterrassen. Na het eten gaan we richting hotel, een super-de-luxe hotel. Na het zwemmen liggen Margo en Monica op een ligstoel met uitzicht over de rijstvelden. De prachtige plaatjes voor foto's komen daar vanzelf langs.
Op 3 mei geven we de chauffeur en de gids vrijaf. ’s Morgens houden we ons bezig met zwemmen, verhaaltje maken en foto’s uitzoeken. ’s Middags fietsen we op een crossfiets naar Tanah Lot. Pim wordt gebracht, het fietsen in de hitte is niet goed voor hem. De fietstocht geeft ons een goede indruk van de levensomstandigheden van de lokale bevolking. Wij zijn de attractie tijdens de tocht en worden overal uitbundig gedaggezegd en bekeken. Tanah Lot blijkt het Volendam van Bali, zéér toeristisch met de daarbij behorende hoge prijzen. Het eten is zo slecht dat Pim er, mede door de maagzuurremmers, een dag heel ziek van is geweest . Na ziekenhuisbezoek bleek het om een darminfectie te gaan. Weer meer medicijnen om te slikken ( 4 verschillende soorten).
Zondag 28 april 2013 vertrekt ons vliegtuig om 11:15. Pim alvast gekleed voor Azië, Monica met 2 jassen over elkaar heen. In het vliegtuig staat de airco lekker te loeien. Margo pakt zich helemaal in, de airco voelt aan als een zuid-westerstorm. Piet verstopt zich kompleet onder een deken, Pim heeft nergens last van en slaapt met behulp van een pilletje wel twee uur.
Na een vlucht van 12,5 uur, 3,5 uur wachten op Singapore en nog eens 2,5 uur vliegen komen de meesten moe aan op Bali. We worden door het hotel met een busje opgehaald en komen na 20 uur reizen aan in Ubud, een gezellig kunstenaarsstadje.
De 2e avond komt er bij het hotel een dansgroep, die een oud verhaal uitbeeldt. Hier komen we er achter dat Emile Ratelband plagiaat heeft gepleegd. We luisteren 2 uur naar tsjakka-tsjakka-tsjakka en aan het eind van de voorstelling is één van de dansers niet meer uit de gloeinde kooltjes vandaan te krijgen. Het publiek wordt ook uitgenodigd door de kooltjes te komen lopen.
Pim eet vanaf de eerste maaltijd alleen nog rijst of mie en vraagt om extra spicy. De serveerster geeft hem steeds meer pepertjes. Die worden grif over de maaltijd gestrooid, totdat hij een keer (te?) veel in een kommetje soep gooit. De serveerster ziet dat hij nu toch wel wat moeite heeft met eten en staat achter z'n rug naar ons te lachen. De gewenning gaat echter snel en twee bakjes vol met pepertjes is geen enkel probleem meer.
De eerste dag bekijken we voornamelijk Ubud en de tweede dag worden we verrast door een ongeplande chauffeur, die ons naar een fietstocht wil brengen. Na vele telefoontjes (tijdens zijn peperdieet) lukt het Pim hem te bewegen maar weer te vertrekken. We bezoeken Goa Gajah, een plaats met vele tempels, waarvan één heel oude in een grot. Vandaar lopen we naar Yeh Pulu, een rotsreliëf van 27 meter lang en 2 meter hoog. We lopen niet helemaal goed, maar maken daardoor wel een heel bijzondere wandeling door een woonwijkje. Het lijkt net of deze woonwijk gebouwd is op en rondom een oude tempel. Yeh Pulu ligt midden in de rijstvelden. Een gids meldt zich om ons te begeleiden bij de wandeling die bestaat uit een kaarsrecht pad naar het rotsreliëf. Piet weet deze gids op een aardige manier te weigeren.
Op 2 mei worden we opgehaald door een busje met chauffeur en een Nederlands sprekende gids. We bezoeken de kunstenaarsdorpen met houtsnijders en zilversmeden en bezoeken weer een tempel, allen verplicht gekleed in sarong. Daarna gaan we een traditioneel huis bekijken waarin de familie nog steeds woont. We zien nu dat elk huis op een tempel lijkt. Inmiddels zijn we toe aan koffie en dat wordt een hele speciale Luwak koffie. De bonen worden gegeten door de civetkat en de bonen uit de uitgepoepte drollen worden weer schoongemaakt. Heerlijke koffie!
Na nog een tempel te hebben bezocht gaan we eten in de bergen met een prachtig uitzicht op de rijstterrassen. Na het eten gaan we richting hotel, een super-de-luxe hotel. Na het zwemmen liggen Margo en Monica op een ligstoel met uitzicht over de rijstvelden. De prachtige plaatjes voor foto's komen daar vanzelf langs.
Op 3 mei geven we de chauffeur en de gids vrijaf. ’s Morgens houden we ons bezig met zwemmen, verhaaltje maken en foto’s uitzoeken. ’s Middags fietsen we op een crossfiets naar Tanah Lot. Pim wordt gebracht, het fietsen in de hitte is niet goed voor hem. De fietstocht geeft ons een goede indruk van de levensomstandigheden van de lokale bevolking. Wij zijn de attractie tijdens de tocht en worden overal uitbundig gedaggezegd en bekeken. Tanah Lot blijkt het Volendam van Bali, zéér toeristisch met de daarbij behorende hoge prijzen. Het eten is zo slecht dat Pim er, mede door de maagzuurremmers, een dag heel ziek van is geweest . Na ziekenhuisbezoek bleek het om een darminfectie te gaan. Weer meer medicijnen om te slikken ( 4 verschillende soorten).
-
10 Mei 2013 - 19:56
Paul En Marianne:
Hallo jongens, wat een gezellige boel daar. En dan die verkleedpartijtjes, dat doet je toch weer aan vroeger denken toch? Jullie gaan vast nog veel meer tempels zien.................. ik zou zeggen hou die sarongs maar even lekker bij de hand. Kijken nu alweer uit naar de volgende foto's met bijbehorend verslag.
Hartelijke groet van Paul, dikke kus van mij. -
12 Mei 2013 - 11:50
Gery:
Hoi alle vier,
Hartstikke tof het eerste verhaal. Wij zijn zeer benieuwd naar het vervolg en kijken er al weer naar uit.
Niet te veel lombokjes eten Pim ;) dan komt het allemaal goed.
Nog heel veel plezier daar.
groeten uit Nunspeet.
-
12 Mei 2013 - 17:19
Tineke:
Bedankt voor het leuke verslag van jullie belevenissen.
En wat lekker veel foto's erbij! Ziet er heel gezellig uit, zo met z'n vieren. En wat zien en doen jullie veel, fantastisch.
Arjen vond het leuk te horen over de Luwak koffie, die hij zich nog goed herinnert en die hij ook heerlijk vond. Hij plaatst hierbij een bestelling voor 100gr bonen, mocht je die nog tegenkomen onderweg. Ongemalen dus en niet duurder dan 10 euro is het verzoek. Kijk maar hoor, geen extra moeite voor doen!
Nog heel veel plezier met elkaar en hopelijk krijgen we nóg een verslagje van jullie.
Allemaal de groeten uit een winderig Nederland. Ben en Tineke -
14 Mei 2013 - 15:17
0072:
Beter laat dan nooit!
In onze eigen pagode waren we herstellende van een nontropische verrassing, plofkipfilet, waarvan het recept is na te lezen onder het kopje Cajunkip. Wat saai, vonden we, dus we hebben onze bordjes subtiel tot de rand overkoepeld met chili- en lombokpepers: oogstrelender dan een patatje oorlog en succes verzekerd: redneck-metamorfose. Werkt gegarandeerd twee etmalen. Als purgeermiddel ook ongemeen geschikt. Wel thuisblijven!
Alle gekheid op een stokje: waar blijft het bier? Daar hoor ik niets over. Een mooie Harley, trouwens, onverlet. Maar wat staat er op de tank? En wat is er gebeurd met de achterste cilinder?
Ach, hadden we Indië nog maar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
