Phnom Penh en Siem Reap

We komen de dag voor Songkran aan in Cambodja. Dit is Nieuwjaar in o.a. Thailand en Cambodja. Pim heeft de weg van het vliegveld naar Phnom Penh nog nooit zo leeg gezien. Normaal duurt de rit ongeveer 40 minuten, nu zijn we er al in 20 minuten. Het blijkt dat Phnom Penh leegloopt. Iedereen is op weg naar familie op het platteland.
We lunchen in Pim zijn favoriete restaurant, de ‘Blue Dolphin’. Daarna gaat Pim een kapper opzoeken en Monica even zwemmen. Pim is weer snel terug van de kapper, hij heeft geen zin om op zijn beurt te wachten.
Inmiddels heeft Frank contact met ons opgenomen en spreken we af bij de bar de Walkabout. Daar drinken we lekker koud bier met Frank en een aantal van zijn vrienden. Zij zijn Thailand ontvlucht om het vervelende watergooien in verband met nieuwjaar te ontlopen. We eten ’s avonds samen wat en daarna gaan Pim en Monica naar een bar met afschuwelijke levende muziek. Monica begint na een aantal barwijntjes langzaam hoofdpijn te krijgen en gaat slapen. Pim zoekt dan Frank nog even op.
De volgende dag willen we ontbijten in de Blue Dolphin, maar die is helaas gesloten. Met moeite vinden we een plekje op een terras van een restaurantje dat nog wel open is. We gaan met een tuktuk terug omdat het inmiddels hard is gaan regenen.
’s Middags knapt het weer wat op en gaan we naar het genocide museum ‘Tuol Sleng’, voorheen een gevangenis (S-21). Daar is een indrukwekkende expositie met foto’s van vele slachtoffers van het Pol Pot regime. Daarna met de tuktuk naar de Killing Fields. De rit is heerlijk verkoelend, het begint weer erg warm te worden. De chauffeur slaat opeens af, een zandweggetje op. We hotsen en klotsen over de weg. Hij leidt ons langs allerlei woonwijkjes waar families Nieuwjaar aan het vieren zijn. Ze laten de tuktuk stoppen en smeren ons in met wit talkpoeder. Pim heeft hier geen zin in en Monica na de 5e keer ook niet meer. Gelukkig kun je dat aangeven en dan stoppen ze. Het is een vrolijke boel.
Bij de Killing Fields krijgen we een Nederlands gesproken uitleg mee. Het is ongelooflijk wat hier allemaal heeft kunnen gebeuren.
De tuktukchauffeur heeft op ons gewacht en op de terugweg neemt hij de weg die Pim bekend voorkomt, gewoon de hoofdweg. Na een paar kilometer stopt hij en haalt een zakje met mondkapjes te voorschijn. Wij krijgen ook een mondkapje. Nu begrijpen we de reden van de alternatieve route. De weg wordt opgeknapt. Dit betekent dat de weg eerst verandert in een stoffige puinhoop. De snelheid waarmee gereden wordt, wordt daar niet aan aangepast.
Het eind van de middag gaan we weer wat drinken in de Walkabout bij Frank en zijn vrienden. Als één van hen voor de grap de, vrij grote, portemonnee van een meisje in zijn broekzak stopt, pakt Pim hem er met een razendsnelle beweging weer uit. Hij geeft hem door aan Monica. Niemand heeft wat gezien en ze hebben geen idee waar de portemonnee gebleven is. Nu stond Pim natuurlijk quitte maar hij gaf uiteindelijk toch maar de portemonnee terug.
Pim en Monica gaan met z’n tweeën wat eten en lopen daarna nog even naar een barretje. Op straat wordt er gefeest en gedanst. In de bar is Monica nog in de stemming van het dansen en meerdere meisjes ook. Het meisje achter de bar vraagt aan Monica of ze buiten wil dansen, maar die weet dat Pim niet mee zal gaan, dus dat wil ze niet. We bestellen een biertje en krijgen een flesje in plaats van het gevraagde tapbiertje. Monica vindt het bier niet lekker en Pim zegt dat het bier over tijd is, dat is niet lekker maar je wordt er niet ziek van. Opeens hoort Monica een zware stem achter zich, die vraagt: ‘Do you want to dance?’. Ze kijkt om en ziet een meisje staan. Ze kijkt Pim aan, die zegt: ‘Lady boy’. Monica wil dat dus niet, maar ze wil ook haar bier niet opdrinken, ze vindt het echt niet lekker. Pim vindt dat ook en we bekijken de rekening om te betalen en te vertrekken. Dan zien we dat het $7,00 kost. Dit geloven we niet en vragen om de prijslijst. Die komt tevoorschijn en daarop staat dat een flesje van 30 centiliter $3,00. Ze hebben de prijs net verhoogd met 50 cent, zeggen ze. Een pulletje tapbier, ook ongeveer 30 cl. kost $1,75, een normale prijs hier. Pim wil geen 7 dollar betalen voor het vieze bier en na veel boze woorden vraagt de barmeid wat we wel willen betalen. Pim zegt: ‘ik betaal $5,00 en ook dat vind ik nog te veel’. Daar gaat ze mee akkoord. We lopen de bar uit en ze komt met de gevulde flesjes achter ons aan. Ze knalt ze achter ons op straat kapot. Dit was de eerste slechte ervaring van Pim in Cambodja in al die keren dat hij er is geweest. Daarna vonden we er vlak naast een leuk barretje, we gingen buiten zitten en hebben er gezellig gepraat met een barmeisje van 20 jaar dat probeerde op deze manier haar Engels te verbeteren.
We gaan op weg naar Siem Reap. Door de drukte op de weg en alle obstakels ten behoeve van het verbeteren van de weg duurt de rit 7 uur in plaats van de 3,5 uur die hij normaal zou duren. Heel Phnom Penh is op weg naar Siem Reap.
De volgende dag staat in het teken van het bezoeken van 5 tempels. Wij vinden dat wat veel en zeggen aan onze gids dat wij de 2 belangrijkste tempels wel genoeg vinden voor één dag. De gids is duidelijk opgelucht met deze mededeling. Het blijkt dat het bezoeken van alle tempels het hoogtepunt is voor de Cambodjanen om Happy New Year te vieren. De dag ervoor had de gids een bus vol met 37 toeristen die het complete programma wilden volgen. Ze waren pas in de avond hiermee klaar. Nu kon hij ’s middags alsnog zijn familie en vrienden gaan bezoeken.
De gids vertelt uitgebreid over de Angkor Wat. Een tempel die oorspronkelijk gebouwd is als Hindoe tempel en omgevormd is tot Boeddha tempel, nadat de koning zich bekeerd had tot het boeddhisme. De Bayon in Angkor Tom is later gebouwd, als tempel voor Boeddha. Hij is meer vervallen omdat de gebruikte zandsteen van een veel slechtere kwaliteit is. Het is allemaal heel interessant wat de gids te vertellen heeft, alleen krijgen we door de vele herhalingen het gevoel dat hij ons op een soort examen aan het voorbereiden is.
PS. Geen steil door onoplettendhijt van de corrector in het vorige verslag (Bedankt 7300).